Eysymonttowie z okolicy Mitkiewicze

Zaczęty przez Sławomir Olczyk, Marzec 15, 2015, 04:52:50 PM

Poprzedni wątek - Następny wątek

0 użytkowników i 1 Gość przegląda ten wątek.

Sławomir Olczyk

Regestr papierów Dworzańskiej Familii Eysymontów uznanej w Dworzaństwie przez Dekret b. Litewskiej Dworzańskiej Deputacji 1798, kwietnia 15 (26) dnia nastały, a do akt Księgi Dworzańskiej Deputatskiego zebrania na mocy rezolucji jego 8 X 1832 roku wprowadzony, zawierający przez szczegóły treść tychże papierów tam wyrażonych w wspomnianym dekrecie i w uczynionej rezolucji Wileńskiego Zebrania 1834 roku, stycznia 17, złożony do Deputacji przy prośbie dworzanina Ferdynanda Eysymonta.

Szczegółowa treść papierów:

I. Cytowane w Dekrecie.

1. Prawo przedażne od dworzan Mickiewiczów na Dworzański majątek Mitkiewicze dworzanom grodzieńskiego powiatu – Piotrowi Krzysztofowiczowi i jego żonie Polonii z Zaniewskich – datowany 1648 lipca 16, a 1798 oktobra 16 w aktach Wołkowyskiego Sądu zajawione.
2. Manifest dworzanina Piotra Sokołowskiego pod dniem 15 kwietnia 1687 roku na Bazylego i Wincentego Krzysztofowiczów, Teofila Romanowicza i Kazimierza Łukaszewicza Eysymontów, tudzież na jednym i tymże papierze Relacja woźnieńska o znakach boiu i dalszych okolicznościach oraz postępkach rzeczonych datowana 15, a wniesione w akty Wołkowyskiego Grodzkiego Sądu razem z rzeczonym manifestem 16 kwietnia 1687 roku na jednym papierze sztuk.
3. Testament Jerzego Teofilowicza Eysymonta nastały 28 września 1746 roku i tegoż roku października 5 w Grodzie Wołkowyskim aktykowany i dowodzący, że ten Jerzy miał w wołkowyskim powiecie majątek Mitkiewicze sukcesorowany po ojcu, brata rodzonego Józefa oraz synów Kazimierza i Macieja.
4. Testament żony rzeczonego Józefa Teofilowicza Eysymonta – Johanny z Pacenków datowany dniem 7 marca 1759 roku, dowodzący, że miał syna Mikołaja.


II. Nie cytowane w pomienionym Dekrecie ani Rezo-lucji

5. Kopia urzędowa Listy Dworzańskiej Mikołaja Eysymonta podanej z powiatu Wołkowyskiego w roku 1795 przez tegoż Mikołaja Eysymonta, i między innem dowodzący, że on miał w tymże powiecie dwa majątki: jeden Burniewo, z duszami włościańskimi, drugi w okolicy Mitkiewiczach, i że miał sześciu synów, Mikołaja, Bolesława, Rajmunda, Leopolda, Ignacego i Ferdynanda.
6. Chrzestne metryki. 1. Ignacego 1789, marca 15 i Ferdynanda 1790 marca 23, synów Mikołaja zapisane w kościele Eysymontowskim, a przez Konsystorz Rzymsko-Katolicki Wileński poświadczone w 1832 roku, sierpnia 4.
7. 6 i 7 pozycje razem.
8. Prawo przedażne od Bolesława Eysymonta syna Mikołaja od imienia jego i na mocy plenipotencji dalszych trzech braci wydane Ludwikowi Eysymontowi, obywatelowi powiatu grodzieńskiego 1828 kwietnia 16, a przyznane w drugim Departamencie Głównego Sądu Grodzieńskiego roku tegoż miesiąca kwietnia 18.
9. Prawo od tegoż Bolesława Eysymonta w imieniu własnym i jego braci za plenipotencja 1828, apryla 16 wydaną oraz tegoż roku i miesiąca dnia 18 w pomie-nionym Głównym Sądzie przyznane Mikołajowi i Rozalii z Bohatyrowiczów Antuszewiczom, małżon-kom, na folwark Mitkiewicze w tymże powiecie wołko-wyskim położony.


III. Cytowane w Rezolucji 8 października 1832 roku.

10. Prawo przedażne od Piotra Rotmistrza Brasławskiego i Justyna asesora Sądu Niższego Ziemi Brasławskiej Wyrwiczów od własnego imienia i współsukcesorom ich Romanowi i Kunegundzie z Butkiewiczów Eysymontów na schedę z Eksdywizji Tryskiej w okolicy Łajżewie roku 1818 nowembra 27 wydana i tegoż roku nowembra 30 w Ziemstwie Brasławskim przyznana.
11. Takie samo prawo Balbiny z Nitosławskich Strutyńskiej na schedę tą też Tryską 1825 marca 21 datowaną i tegoż samego roku i miesiąca prawo aktami Ziemskimi Szawelskimi przyznane, Ignacemu Eysymontowi wydane.
12. Takież prawo od plenipotenta Radziwiły adwokata Antuszewicza na tąż schedę Tryską księciu Radziwiłłowi sadzoną 1828 apryla 10 datowaną i te-goż czasu w Drugim Departamencie Głównego Sądu Wileńskiego przyznane temuż Ignacemu Eysymontowi wydane.
13. Świadectwo Szawelskiego Powiatowego Marszałka 1832, września 6 dnia, nr 2577 Ignacemu i Ferdy-nandowi Eysymontom wydane, że oni mają w szawelskim powiecie posiadłości i że w okładzie nie zapisani.


IV. Cytowane w Rezolucji 1834 roku stycznia 17 dnia.

14. Metryki chrztu przez Sąd pokoju Tykocińskiego pod datą 14 lipca 1832 poświadczone, służące następującym Eysymontom i zapisane w Tykocińskim kościele w następujących datach iako to: 1819, grudnia 27, Feliksa Dominika, 1820, maja 26, Franciszka Xawerego Filipa, 1822, września 13, Edwarda Branena, 1825, marca 8, Józefa Tomasza i 1827, lipca 29, Zygmunta Władysława, synów Bole-sława Eysymonta.
15. Metryki też same.
16. Metryki też same.
17. Metryki też same.
18. Metryki też same.
19. Świadectwo Szawelskiego Powiatowego Marszałka pod dniem 11 września 1833 roku z nr 2567 tymże pięciu synom Bolesława Mikołajewicza Eysymonta równie na osnowie  następnych metryk jako i dalszych dowodów wydana, że ojciec ich przez Dekret pomieniony Litewskiej Deputacji 1798 został uznany wespół z dalszą familią za rodowitego i z starożytnego szlachcica polskiego, tudzież, że ani ojciec ich, ani on, ani też ich potomstwo żadnym okładem podusznym nie zajęci.


V. Nie cytowane ani w Dekrecie ani w Rezolucji.

20. Woźnieńska Intromisja do spadłego przez sukcesją po Romanie Eysymoncie bracie Ferdynanda i dalszych synów Mikołaja Połajżupie na rzecz tegoż Ferdynanda i jego brata Ignacego i dzieci zeszłego brata Bolesława: Feliksa, Ksawerego, Edwarda, Józefa i Władysława Eysymontów uczyniona roku 1834, października 6 dnia.
21. Świadectwo Szawelskiego Powiatowego Marszałka datowana 17 listopada 1834 roku za nr 3588 wydana, że Ignacy i Ferdynand, synowie Mikołaja, Feliks Dominik, dwuimienny, Franciszek Ksawery Filip, trzyimienny, Edward Branen, Józef Tomasz i Zygmunt Władysław, dwuimienni, uznani za szlachtę przez pomieniony Dekret 1798 i rezolucji 17 stycznia 1834 roku, nigdzie w żadnym podusznym okładzie nie zapisani.

Nr 167
Roku 1835 lutego 11 dnia, Deputacja Wywodowa Wileńska niniejszym poświadcza, iż złożone dokumenta podług powyższego regestru Familii urodzonych Eysymontów posługujące przedstawiono do Heroldii przy raporcie dnia dzisiejszego za Nr 206.

Deputat Wywodowy B. Kudorowski

Sekretarz Maciej Jamontt

Archiwista Woyszwiłło



Wypis Postanowienia Deputacji Wywodowej Szlacheckiej Wileńskiej, w Żurnale pod dniem 8 miesiąca oktobra Tysiąć Osiemset Trzydziestego Drugiego roku zapisanego o rodowitości Szlacheckiej familii Urodzonych

Eysymontów
herbu Korab

Szlachcic Roman syn Mikołaja Eysymont przy prośbie swej do Deputacji niniejszej podanej, składając:

1. Ekstrakt Dekretu Wywodowego roku 1798 apryla 15/26 dnia w Deputacji Litewskiej nastałego, 1824 maja 19 z Deputacji Grodzieńskiej;
2. 1818 gbra 27 datowanego, tegoż roku i miesiąca 30 dnia w Ziemstwie Brasławskim przyznane prawo przedażne od Piotra Rotmistrza i Justyna Asesora urzędników powiatu Brasławskiego Wyrwiczów proszącemu Romanowi Eysymontowi wydane na schedę z Ekasdywizji Tryskiej;
3. 1825 marca 21 datt i przed Aktami Ziemskimi Powiatu Szawelskiego przyznano prawo w Imieniu i za plenipotencją Balbiny z Nitosławskich Strutyńskiej przez grafa Szyryna b. Chorążego Powiatu Brasławskigo na schedę z tejże Eksdywizji Ignacemu Eysymontowi wydano;
4. 1828 apryla 10 datt, a tegoż czasu w Sądzie Głównym Wileńskim Drugiego Departamentu przyznane prawo od Antusewicza plenipotenta JO Księcia Michała Radziwiłła, wojewody wileńskiego Ignacemu Eysy-montowi na schedę majętności Tryszek wyrokiem Sądu Eksdywizorskiego zasądzoną wydano;
5. Metryki chrzestne: 1819 rok xbra 27 Feliksa Dominika, 1820 maja 26 Franciszka Ksawerego Filipa, 1822 Sbra 13 Edwarda Brunona, 1825 marca 8 Józefa Tomasza i 1827 lipca 29 dnia Zygmunta Władysława – synów Bolesława Eysymonta w parafii Tykocińskiej za należytym powiadomieniem wydane;
6. i na ostatek Świadectwo od Urzędu Marszałka Powiatu Powiatu Szawelskiego 1832 xbra 6 za Nr 2577 wydane w tem i że proszący Roman dziedziczy dobra Połajżupie przy których zawiera się dusz skarbowych płci męskiej dziesięć, Ignacy dobra tegoż nazwania z trzema duszami skarbowymi, a Ferdynand posesorem Starostwa Żubr w powiecie Szawelskim położonego, i że oni są synami Mikołaja i nigdzie w okładzie podusznym nie byli i nie są zajęci.


Prosił na mocy takowych dowodów, Dekret powyższy Deputacji Grodzieńskiej w akta niniejsze wprowadzić, pomienionych synowców do tego dekretu dołączyć, do Księgi Rodosłownej Guberni Wileńskiej zamieścić i o tem wydać urzędowe Świadectwo. Deputacja po rozpatrzeniu takowych dowodów nabierając przekonania, że proszący Roman oraz bracia jego rodzeni: Ignacy i Ferdynand, synowie Mikołaja Eysymontowie mają w tutejszej Guberni w powiecie Szawelskim ziemne majątki

Postanowiła:

Na fundamencie wyżej wyszczególnionych dowodów, na mocy 90 punktu Hramoty, Dekret Gubernji Grodzieńskiej roku 1798 apryla 26 dnia nastały, do akt tej Deputacji wprowadzić, osoby onym zajęte, do Księgi Rodosłownej Guberni tutejszej zamieścić, a z powodu nie złożenia marszałkowskiego świadectwa: Feliksa Dominika, Franciszka Ksawerego Filipa, Edwarda Brunona, Józefa Tomasza, Zygmunta Władysława, synów Bolesława Eysymontów, Deputacja onym dołączenia odmawia, a kopią rezolucji niniejszej wydać –
Jakowy co do słowa wpisując tak się wyraża:

,,Wedle Ukazu Jego Imperatorskiej Mości Samowładającego Całą Rosją – wywód familii Urodzonych Eysymontów herbu Korab, roku 1798 miesiąca kwietnia 15 s.s., a 26 n.s. dnia –
Przed nami Ludwikiwem Hrabią Tyszkiewiczem Aktualnym Tajnym Konsyliarzem Marszałkiem Gubernskim, kawalerem różnych orderów – Prezydującym oraz Deputatami ze wszystkich powiatów Guberni Litewskiej do odbierania i roztrząsania wywodów szlacheckich obecnymi, złożony został wywód familii Urodzonych Eysymontów herbu Korab, z którego gdy się okazało, że syn Piotra – Krzysztof Eysymontt posiada w powiecie Wołkowyskim dobra dziedziczne Mitkiewicze zwane, podług świadectwa prawa wieczystego od Mitkiewiczów w roku 1648 dnia 16 lipca jemu wydane i spłodził między innymi syna Romana, który był ojcem Teofila, jak świadczy manifest Sokołowskiego roku 1687, dnia 14 kwietnia datowany, a tegoż roku i miesiąca w Grodzie Wołkowyskim zaniesiony –
Teofil zaś między innymi spłodził synów dwóch to jest Jerzego i Józefa Eysymonttów, z których Jerzy syna zostawił Macieja, teraz wywodzącego się podług świadectwa jego testamentu w roku 1746, dnia 28 grudnia sporządzonego, a ten Maciej wywodzący się ma synów ma syna Piotra który także spłodził syna Ignacego. Drugi zaś syn Teofila, a brat Jerzego – Józef Eysymontt, spłodził syna Mikołaja, także wywodzącego się teraz i mającego synów sześciu – to jest Michała, Bolesława, Romana, Leopolda, Ignacego i Ferdynanda według zaświadczenia testamentu Johanny Józefowej Eysymontowej w roku 1759, miesiąca maja 7 dnia uczynionego. Na fundamencie przeto takowych złożonych dowodów rodowitość szlachetną imienia Urodzonych Eysymontów probujących, a My Marszałek Gubernski i Deputaci z powiatów Guberni Litewskiej zebrani stosownie do przepisów w Dyplomacie pod rokiem 1785 Najłaskawiej Szlachcie nadanym wyrażonych, nie mniej też pilnując się prawideł w Ukazach Rządzącego Senatu Rządowi Gubernskiemu Litewskiemu przesłanych familią urodzonych Eysymontów na linii do wywodu podanej wyrażoną jako to:
Macieja z synem Piotrem i wnukiem Ignacym oraz Mikołaja z synami Michałem, Bolesławem, Romanem, Leopoldem, Ignacym i Ferdynandem Eysymontów za rodowitą i starożytną szlachtę polską uznajemy i onych do Księgi Szlachty Guberni Litewskiej Pierwszej Klasy zapisujemy.
Działo się na Sesji Deputacji Generalnej Wywodowej Szlacheckiej Guberni Litewskiej w Wilnie –
U tego Postanowienia w protokule podpisy następne:

Marszałek Gubernski Litewski Ludwik Tyszkiewicz
Deputat Oszmiański Tomasz Umiastowski
Deputat Lidzki Fulgenty Kamieński
Wojski Grodzieński Ferdynand Eysymont, Kawaler Orderu św. Stanisława
Deputat Aleksander Korewa, Sędzia i Łowczy powiatu Pińskiego
Deputat powiatu Kowieńskiego, Tadeusz Minmontt, pisarz ziemski
Deputat powiatu Rosieńskiego, Franciszek Nayński (? Najmski)
Deputat powiatu Szawelskiego, Wincenty Piłsudski, wojski
Deputat powiatu Talszewskiego, Franciszek Iwaszkiewicz, SPGDWPN
Deputat Brzeski, Kazimierz na Wyganowie Wyganowski –

Roku 1824 marca 19 dnia, świadczą jako niniejszy Ekstrakt Dekretu najdujący się Urodzonemu Ferdynandowi synowi Mikołaja Eysymontowi. Skutkiem prośby przez Jego przyniesionej i zapadłej za oną Rezolucją zgodnie z protokułem wypisany, Sekretarz Zgromadzenia Szlacheckiego Guberni Litewsko – Grodzieńskiej, Piotr Simonowski (m.p.) Nr 136. Przy tym Dekrecie w Żurnale Deputacji Wywodowej Szlacheckiej Wileńskiej pod dniem 17 stycznia 1834 roku, Rezolucja zapisana jest tak:

Słuchano prośby Dworaznina Ferdynanda syna Mikołaja Eysymonta do Deputacji niniejszej podanej przy on składając:

1. metryki chrzestne synowców swoich jako to: a) Feliksa Dominika, 1808 apryla 11 z wody, a 1819 xbra 27 z Olejów ochrzczonego, b) 1820 maja 25, Franciszka Ksawerego Filipa, c) 1822 października 13, Edwarda Brunona, d) 1824 grudnia 20, Józefa Tomasza i e) 1827 lipca 29, Zygmunta Władysława, synów Bolesława Eysymontów, wszystkie w kościele parafialnym Tykocińskim Województwa Augustow-skiego zapisane i przez Sąd Powiatowy Tykociński poświadczone;
2. Świadectwo przez Marszałka Powiatu Szawelskiego 1833 września 11, za Nr 2567 dołączającym się wydane z zapewnieniem, że tak dołączający się jako też i ich ojciec nie byli i nie są zajęci okładem podusznym, i że zawsze używali i używają swobód Szlacheckich, oraz że mogą być dołączeni do Dekretu ojca swego Bolesława Mikołajewicza Eysymonta w roku 1798 apryla 15/26 dnia w b. Deputacji Generalnej Litewskiej nastałego.

Prosił przeto na twierdzy takowych metryk i Świadectwa Marszałkowskiego, pomienionych synowców swoich, to jest Feliksa Dominika dwuimiennego, Franciszka Ksawerego Filipa trzyimiennego, Edwarda Brunona, Józefa Tomasza i Zygmunta Władysława też dwuimiennych Eysymontów też do Dekretu ich ojca Bolesława, syna Mikołaja Eysymonta w roku 1798 apryla 15/26 w Deputacji b. Generalnej Litewskiej nastałego, a zaś roku 1824 maja 19 z akt wywodowych Deputacji Grodzieńskiej w Ekstrakcie wydanego i przez Rezolucję Deputacji Wileńskiej 1832 października 8 dnia zaszłą do Akt tejże Deputacji wprowadzonego, jakowoż w Rezolucji zostawiono wolność dołączenia się tymże synowcom proszącego, za złożeniem Świadectwa Marszałkowskiego, dołączyć kopię Dekretu i mającej nastać na jego prośbę Rezolucji, w formie urzędowej proszącemu wydać.
Ze sprawki w aktach Deputacji niniejszej uczynionej okazało się: że Dekret familii Eysymontów w b. Deputacji Litewskiej nastały roku 1798 apryla 26 dnia, wprowadzony do Akt Deputacji Wywodowej Wileńskiej przez Rezolucję dnia 8 oktobra 1832 roku – przez ten Dekret między dalszą familię uznany za szlachcica Bolesław syn Mikołaja Eysymont, a sy-nom jego zostawiona wolność dołączenia się przez pomienioną Rezolucję za złożeniem Świadectwa Marszałka Powiatowego, Deputacja tak ze złożonych metryk chrzestnych Świadectwa Marszałkowskiego i przywiezionej sprawki, nabierając przekonania, że dołączający się są rzeczywiście synami Bolesława Mikołajewicza Eysymonta przez powyżej wezwany Dekret uznanego za aktualnego szlachcica –

Postanowiła

Tychże Feliksa Dominika dwuimiennego, Franciszka Ksawerego Filipa trzyimiennego, Edwarda Brunona, Józefa Tomasza i Zygmunta Władysława dwuimiennych Eysymontów do Dekretu ich ojca Bolesława Mikołajewicza Eysymonta roku 1798 apryla 15/26 dnia w b. Deputacji Litewskiej nastałego, a przez Rezolucję Deputacji niniejszej 1832 oktobra 8 dnia, do akt tutejszych wprowadzonego, dołączyć do Księgi Rodosłownej Szlachty Guberni Wileńskiej zamieścić i kopię tegoż Dekretu wespół z niniejsza Rezolucją na Imię proszącego w formie urzędowej wydać –
Złożone zaś przy prośbie Anexa w Archiwum chronić –
Jakowyż wypis wydaje się pod pieczęcią Urzędową Zgromadzenia Szlacheckiego Guberni Wileńskiej za należytym podpisem proszącemu Ferdynandowi synowi Bolesława Eysymontowi na cel familijnych interesów – roku 1834 miesiąca juni 4 dnia.

W załączeniu został złożony list królewski:

W Metrykalnych Aktach

Jan Kazimierz z Bożej Łaski król Polski etc.

Oznajmiamy tym listem naszym komu to wiedzieć należy. Wymagają to na Nas odważnych Ludzi merita którzy krew swą za dostojeństwo Majestatu Naszego i całości ojczyzny ochotnie konsekrowali abyśmy im łaską i dobroczynnością naszą korespondowali, zaczym gdy Jaśnie Wielmożny Paweł Sapieha, wojewoda wileński, hetman w. WKL, wnosił do nas prośbę za ur. Ludwikiem Schlichtingiem, chorążym, Piotrem Stańskim, Janem i Mikołajem Kondratowiczami, Jerzym i Piotrem Kimborami, Jerzym Kapaszczewskim, Stanisławem Eysymonttem, Stanisławem Sawiczem, Aleksandrem Troską, towarzystwem chorągwi swej, abyśmy onym pewną summę na majętność Tawrogi, w Księstwie Żmudzkim leżącą, od Podembrocha, obywatela pruskiego wniesioną, tudzież wszystkie in genere dobra pomienionego Podembrocha konferowali, który nie tylko jawnym zdrajcą i rebelizantem zostaje, ale niemało szlachty później, poddanych naszych, jednych do wojska naszego jadących, drugich zdrowie przed nieprzyjacielem unoszących, jednych z dostatków i dóbr, z któremi uchodzili, złupił, drugich tyrańsko pozabijał i swawolne gromady z wojska pruskiego na niespodzianych zwodził, którzy wielu zdrowia i substancyjej zbawili. My tedy, respektując na zasługi pomienionego towarzystwa, którzy od zaczęcia rebelljej kozackiej aż dotychczas statecznie na usłudze naszej i Rzplitej persewerują w wojsku naszym WKL i niektórzy z nich postrzały, i szkodliwe odnosili w potrzebach z nieprzyjacielem razy, i wielkie substancyjej, i fortun swych niepojednokroć, od pocztów i wszystkich rynsztunków odpadając, ponieśli szkody, a dotychczas nie tylko nagrody nie odnieśli, ale i zasług nie biorąc statecznie persewerują, godnych łaski naszej królewskiej uważamy i onę effective oświadczając wszystkie in genere dobra, jako summę na Tawrogach będącą, tak insze wszelakie summy pieniężne, gdziekolwiek będące, lubo na majętnościach, lubo na cerografach, także złoto, srebro, domy, kamienice, wsi i inną supellectilem --- konferujemy. Mają – pomienione os by, tak inne wszelakie przerzeczonego Podembrocha, jako majętność Tawrogi w swoją objąwszy possessyją, onemi dysponowaćwedług woli swojej, w równe części quisque pro sua sorte między się rozdzieliwszy i dobra Tawrogi trzymać do oddania summy prawem zastawnym wniesionej. Na co dla lepszej wiary Ręką się naszą podpisawszy pieczęć Wielkiego Księstwa Litewskiego przycisnąć rozkazaliśmy. Dan w obozie pod Warszawą dnia 20 miesiąca Juny, Roku Pańskiego 1656, panowania naszego polskiego ósmego, a Szwedzkiego dziewiątego roku. – Jan Kazimierz Król. Alexander Naruszewicz, Pisarz Wielkiego Księstwa Litewskiego (Zob. Metryka Litewska. Księga wpisów nr 131 pod red. Andrzeja Rachuby, W. 2001, s. 65 Warto zwrócić uwagę, że w niniejszych materiałach była wersja pełna tegoż dokumentu.)