Kalenkiewiczowie herbu Kotwicz

[Rafał Jurowski]

Najbardziej chyba znanym przedstawicielem rodu Kalenkiewiczów herbu Kotwicz był Maciej Kalenkiewicz ur. 1 lipca 1906 w Pacewiczach, zm. 21 sierpnia 1944 w Surkontach) dowódca partyzantki w Okręgu Nowogródek AK. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Był on synem posła Jana Kalenkiewicza i Heleny Zawadzkiej, wnukiem Jana Kalenkiewicza ur. 1830 i Zofii Ołdakowskiej(http://www.sejm-wielki.pl/b/psb.10623.1) a prawnukiem Ignacego Kalenkiewicza i Moniki Wróblewskiej (https://geneteka.genealodzy.pl/)


Bratem stryjecznym Macieja Kalenkiewicza był Tadeusz Kalenkiewicz (1900-1966) syn Ignacego Kalenkiewicza i Marii Wolmer, właściciel majątku Podobojewo w wołkowyskim powiecie.

Zapewne jakimś dalszym krewnym był także Andrzej Kalenkiewicz 1844-1904 inicjator i założyciel domu polskiego w Odessie syn Aleksandra Kalenkiewicza i matki z Ejsmanów ur. w Milowiczach, Mielewicze, Miłowicze, powiat słonimski (według Polskiego Słownika Biograficznego). Dane te jednak najprawdopodobniej są błędne, gdyż na stronie https://geneteka.genealodzy.pl/ można odnaleźć  metrykę chrztu  Jędrzeja Emeryka Kalenkiewicza ur. 1847 roku syna Aleksandra Kalenkiewicza i Marianny Jeśman i to właśnie o niego może chodzić. Aleksander Kalenkiewicz miał być według metryki ślubnej (1844 Łukonica) synem Andrzeja Kalenkiewicza i  Brygidy.

Przed II wojną światową do najzamożniejszych rodzin w Jurowiczach (gmina Żydomla) należała rodzina Kalenkiewiczów (Kalinkiewiczów). Józef Kalenkiewicz ur. ~1888 syn Józefa Kalenkiewicza i Anny Sipowicz i jego żona Ewa z Lisowskich córka Józefa i Heleny Tołoczko ur. ~1891 mieli syna Leopolda Kalenkiewicza oraz dwie córki: Czesławę  i Teresę. Józef Kalenkiewicz był potomkiem Macieja Kalekiewicza ur. ~1770 i Marianny Hryniewicz. W 1952 roku rodzina została wywieziona do Kazachstanu. Po przyjeździe z zesłania prawdopodobnie zamieszkali we Włocławku. Józef, Ewa i Leopold Kalenkiewiczowie pochowani zostali na cmentarzu komunalnym we Włocławku (Sektor / Rząd / Numer 33 / 7 / 78 https://wloclawek.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=267365&inni=1). Ta linia Kalenkiewiczów z okolicą Jurowiczami była związana od co najmniej XVIII wieku. Nie wiadomo czy, żyją jacyś przedstawiciele tej linii po mieczu.


W fondzie 92 Archiwum NIAB Grodno, konkretnie chodzi o "Spis mieszkańców grodzieńskiego powiatu na 1832 rok" - "Список жителей Гродненскому уезду 1832 г. (ф.92, оп.1, д.258)"  W części spisu został ujęty Wincenty Kalenkiewicz syn Macieja Kalenkiewicza z okolicy Jurewicze.

https://goo.gl/photos/vVRMDqMACvZXRPBC8 

Na pewno jeszcze kilka interesujących osób można wymienić. Oczywiście nie jestem w stanie podać jak te trzy linie były ze sobą powiązane jednak wiele wskazuje, że można przypuszczać, że były. W Kurierze Litewskim z 1820 udało odnaleźć się ciekawe oświadczenie z 27 Grudnia 1820 roku, które na to pokrewieńtwo może wskazywać, w oświadczeniu pojawiają się następujące osoby ,,Jerzy Strupiński Kalenkiewicz -  regent grodzki włodzimirski. Andrzej Kalenkiewicz - strażnik grodzieński, Józef Kalenkiewicz - sędzia grodzki, Ignacy Kalenkiewicz - sekretarza szlachecki powiatu wołkowyskiego, Franciszek Kalenkiewicz sekretarz gubernialny, Bartłomiej Kalenkiewicz, Jakób Kalenkiewicz - sekretarz kollegialny, Piotr Kalenkiewicz oraz dalsze rodzeństwo ze Strupina Kalenkiewiczów"

Jako, że Strupin graniczył w Jurowiczami a wymienieni Kalenkiewiczowie m.in. Ignacy Kalenkiewicz mieli związek z powiatem wołkowyskiem można przypuszczać, że to jedna i ta sama rodzina, która mogła rozdzielić się w wieku XVIII lub wczesniej,

Co ciekawe to w herbarzu Kojałowicza wspomina się  Lenkiewiczów i Strupińskich herbu Kotwicz, którzy mieli według niego stanowić jeden dom. Czy Kalenkiewiczowie też do tego domu należeli ?

Zastanawiające jet także czy pięciu bojarów występujących w popisie WKL z 1567 (https://www.rodygrodzienskie.pl/popis-wojsk-wielkiego-ksiestwa-litewskiego-1567/) roku mogą być przodkami rodu Kalenkiewiczów herbu Kotwicz? Kotra od Strupina i Jurowicz leży bardzo blisko.

Борысъ Калениковичъ (Borys Kalenikowicz z Kotry) съ Котры з дыму пешъ з рогати .
Гришко Калениковичъ (Hryszko Kalenikowicz z Kotry) съ Котры з дыму пешъ з рогати.
Парфенъ Калениковичъ (Parafien Kalenikowicz z Kotry) з ыменья съ Котры з дыму пешъ, ротати.
Онофрей Калениковичъ (Onofrej  Kalenikowicz z Kotry) съ Котры з дыму пешъ, рогати.
Еско Степаиовичъ Калениковичъ (Esko Stepanowicz Kalenikowicz z Pyry) съ Пыри кляча, рогати.

Na pewno wiele na temat powiązań Kalenkiewiczów wniosły by wywody genealogiczne, które znajdują się w Wilnie oraz Sankt Petersburgu. Dodatkowo ciekawie byłoby przebadać Y- DNA przedstawicieli Kalenkiewiczów, Lenkiewiczów oraz Strupińskich, wtedy zapewne udałoby się potwierdzić lub odrzucić informacje wskazujące na temat wspólnego pochodzenie Lenkiewiczów i Strupińskich i Kalenkiewiczów. Może w świecie żyją przedstawiciele rodziny Kalenkiewiczów, których interesują zagadki przeszłości i się tematem zainteresują?

A tu dokument o którym wspominam z Kuriera Litewskiego str. 5 i 6
https://elibrary.mab.lt/bitstream/handle/1/2906/223033-1820-155.pdf?sequence=154&isAllowed=y

KURYER LITEWSKI
w Wilnie w Poniedziałek dnia 27 grudnia v.s. 1820 roku

DODATEK DO GAZETY KURYERA LITEWSKIEGO N. 155
Wilno dnia 27 Grudnia 1820 roku v. s.

Oświadczenie.

Oświadczenie wespół z naysolennieyszem zażaleniem imieniem Andrzeja Strażnika Grodzień. oyca, Józefa, Sędziego Grodzgo, Ignacego Sekretarza  Szlachec. Ptu Wołkow. synów, Franciszka Sekretarza Gubern. syna Bartłomieja, Jakóba Sekretarza Kolleg. syna Piotra i dalszego całego rodzeństwa z Strupina Kalenkiewiczów z następnego czyni się zdarzenia: iż Marcian z Iwanicz Iwanicki syn Tobiasza na starych Iwaniczach Iwanickiego Czesznika Czernichow. i zeszłey Teodory Czaplicówny Tobiaszowey Iwanickiey prawem dobrowolnym zapisem wieczystey donacyj w rokn 1661 octobra 12 dnia wydanym i tegoż dnia na urzędzie Grodz. Włodzimir. przyznanym dworek z jego wszelakiemi budynkami, placem i gruntami na przedmieściu miasta Włodzimierza obok cerkwi katedralney Włodzirnir. Nayświętszey Panny nad rzeką Ługiem z dostatecznem opisaniem granic i wolnym łowieniem rvb, antecessorowi oświadczających się Jerzemu Strupińskiemu Kalenkiewiczowi Regentowi Grodz. Włodzimir. zapisał, to szczególnie warując, iź w zdarzeniu jakieybądżkolwiek co do majątku przeszkody, swoim własnym kosztem i nakładem ze wszystkich dóbr swoich prze wszelaką dawność ziemską bronić i ekwinkować submituje się, oraz że sobie i sukcessorom dóbr swoich do odpowiadania obowiązek naznacza.
Na mocy takowego prawa Jerzy Strupiński Kalenkiewicz Regent Grodz. Włodzimir. w skutek intromissyi w tymże 1661 roku octobra 26 dnia uczynioney i tegoż roku decembra 30 dnia na urzędzie Grodz. Włodzimir. zeznaney, wszedłszy do posessyi Pomienionego dworku, ony do śmierci swojey bezprzeszkodnie possydował. Po śmierci Jerzego Kalenkiewicza bezpotomnie zaszłey, gdy snkcessorowie jego dla odległości mieysca mieszkania celem objęcia sukcessyi przybydź  nie mogli, a kapitula Wlodzimir., z którey gruntami graniczy wspomniany dworek, pomimo Włożony przez Jerzego Kalenkiewicza obowiązek uwiadomienia sukcessorów dla objęcia wyrażonego spadku, korzystając z ich nieobecności  i, cały spadek po tymże zeszłymi Jerzym Kalenkiewiczu, jakoto pomieniony dworek z jego przynależnościami; summy pieniężne gotowe i na obligach znaydujące się, ruchomość, sprzęty i papiery do czasu zjawić się mogących sukcessorów w swoje zajęła władanie. Następnie sukcessorowie Marciana Iwanickiego pomimo szczególny warunek w pomienionem wieczystem prawie opisany, ewinkować i zastępować w tym interesie obowiązujacy, nie tylko że nie uwiadomili o śmierci Jerzego Kalenkiewicza jego sukcessorów i familiantów, lecz jeszcze zpomiędzy nich Józef Konstanty na Iwaniczach Iwanicki Sędzia Ziem. Włodzimir. sam postarał się takowy dworek ze wszelkiemi przyległościami zawładnąć i do tego celu wyjednawszy prawo kaduka roku 1767 maja 29 dnia o zwrot sobie tegoż dworku rozpoczął z kapitułą Włodzimier. proceder, in tractu którego Metropolita Włodzimier. pisał list do Maryanny z Preysów Kalenkiewiczowey wdowy, wzywając, aby Kalenkiewiczowie przybyli i swoją własność po zeszłym bezpotomnie kuzynie objęli. Zdarzone jednak okoliczności i mieyscowe przeszkody nie dozwoliły takowego wezwania uskutecznić a tym czasem  Józef Konstanty na Iwaniczach Iwanicki w roku 1773 octobra 26 d. w Sądzie Ziem. Włodzimier. za prawem kaduka uzyskał dekret, za którym wyrażony dworek z placami i gruntami od kapituły Włodzimier. odebrawszy, w swoje zawiadywanie objął. Oświadczający się zaś Kalenkiewiczowie sukcessorowie dla odległości mieysca mieszkania, oraz skutkiem wojennych wypadków i niebytności w kraju nie byli w stanie wraz odzyskania wyrażonego spadku,


strata niektórych dowodów  a szczególnie listu przez X. Metropolita Włodzim. pisanego, nie okazywanie przez kapitułę Włodzim. papiery po zeszłym Jerzym Kalenkiewiczu pozostałych, nie dozwoliły natychmiast żadnego w tym przedmiocie uczynić  rozporządzenia; lecz zamieszczenie warunku w prawie wieczystym jako sukcessorowie Iwanickiego od wszelkich turbatorów przez wszelką dawność. Ziem. bronić i ewinkować tego funduszu będą przez wzgląd oraz, że takowy dworek z jego przynależnościami prawem kaducznyn zajęty został. a ztąd w każdym czasie za pojawiernem się sukcessorów imże do zwrotu przynależy i źe konst. 1588 roku odjęte nieprawnie dobra zwracać właścicielom zaleca, a konstytucya 1633 roku ktoby uprosił dobra szlacheckie za kadukiem winą zł. 1000 karać dysponuje: dla tego więc oświadczający się Kalenkiewiczowie sukcessorowie Jerzego Kalenkiewicza pewni będąc odzyskania swojey własności, źe o powrót tak pomienionego dworku ze wszelkiemi przynależnościami i majątkiem, jak równie summ pienieżnych, gotowych i na obligach znaydujących się, oraz wszelkich własności gdziekolwiek okazać się mogących po zeszłym Jerzym Kalenkiewiczu, pozostałych nie mniey o wynagrodzenie za ruchomość, sprzęty i o użytki z tego całego majątku pozbierane, w czyimkolwiek władaniu jako nie prawnym takowa własność zostawała, dopiero zostaje i zostawać będzie; tudzież o zakommunikowanie i zwrot ostateczney dyspozycji, oraz wszystkich papierów wyświecić cały fundusz zdolnych po, wyrażonym Kalenkiewiczu Pozostałych a w archiwum kapituły Włodzim. będących, prawem czynić będą i nastepconi swoim wolność dochodzenia o to wszystko zostawiam, albo i sposobem kombinacyi. w razie skommunikowania się stron utrzymujących fundusz ukończyć mogą. Tymczasem zaś, ażeby nikt tak o poinieniony dworek, place i grunta do niego należne,  z terażnieyszemi posessorami onych, jako też i wszelką własność po Jerzym Kalenkiewiezu pozostałą gdziekolwiek tylko okazać się mogąca, bez wiadomości prawych aktorów oświadczających się żadnego układu. czynić nie ważył się, przez ninieysze oświadczenie do akt , Ziem. Włodzim. wprowadzić się i w gazetach Kuryera Litgo dla Powszeehney wiadomości awizować się trzykrotnie mające, zastrzegają; które dla należney także wiadomości przez Woźnego zostającemu nieprawnie na posessyi wyrażonego dworku i kapitule Włodzim. w kopijach kommunikują, Takowe oświadczenie w imieniu własnym i całego rodzeńsłwa podpisuję,. Dat w Wilnie dnia 24 julii 1820 roku. Franciszek Kalenkiewicz Sekr. Guber. Roku 1820 dnia 2 augusta, stanąwszy osobiście Urodz. Maciey Koczorowski to oświadczenie od W. Franciszka Kalenkiewicza. Sekretarza Guber. imieniem swym i współ sukcessorów swych Po niegdy W. Jerzym Strupińskim Kalenkiewiczu Regencie Grodz. Włodzim. względem majątku po tymże pozostałego przeciwko kapitule Rusk. Włodzim. jako też sukcessorom niegdy W. Marciana Iwanickiego sporządzone na papierze 50 kop: podpisane, za opłatą pieczętnego, w xiegi ninieysze Ziem. Ptu Włodzim. sposobem oblaty wniosł. Wpisano xięgi pod Nrem 325 (L.S) Przyjąłem Maciey Gorski Regent Ziem. Ptu, Włodzim. Roku 1820 mca xbra 15 dnia,  przed. Sądem Ziem. Ptu Wileń. stanąwszy obecnie Adwokat subseliów Wileń. WJP. Augustyn Romanowski, nineysze oświadczenie imieniem WW. Andrzeja, Józefa , Ignacego, Franciszka, Jakóba i dalszego całego rodzeństwa z Strupina Kalenkiew;ezów w aktach, Ziem. Guber. Wołyń. Ptu Włodzim.. w roku teraźn 1820 augusta 2 dnia oblatowane,


którego kopije przez Woźnego Sądowego Ptu Włodzim. Stefana Dubiszewskiego, według produkowaney urzędowey rellacyi dnia 30 7bra tegoż 1820 roku, przed pomiemonemi aktami Ziem. Włodzim. zeznaney w mieście Włodzimierzu, jedna kapitule Greko - Rossyyskiey  Przewielebnemu w Bogu JX. Gabryelowi Lewickiemu Proto-Jerejowi katedry Greko-Rossyyskiey Włodzim., druga, w dworku WW. Franciszce Kamińskich Młodeckiey wdowie matce, tudziei Alexandrowi synowi, Józefie, Eleonorze i Wiktoryi córkom Młodeckim w assystencyi W. Marcina Mauchsa Sekretarza Gubern. zostały podane, do akt Sądu ninieyszego Ziem Wileń. z głosu podał. Przyjęliśmy: Wileń. Ziem. Prezydent i kawaler Urban Jazdowski, Sędzia Józef Xiąię Giedroyć, Sędzia Mikołay Pomarnacki.Jakób Towiański Pisarz. Regent Jan Zieńkowicz. Redakcya Kurvera Litgo takowe oświadczenie może umieścić w Kuryerze. Prezydent Ziem. Wileń. i Kawaler Urban Jazdowski.

[Sławomir Olczyk]

Bratem stryjecznym Macieja Kalenkiewicza był Tadeusz Kalenkiewicz (1900-1966) syn Ignacego Kalenkiewicza i Marii Wolmer, właściciel majątku Podobojewo w wołkowyskim powiecie.

Szanowni Państwo.

Ten Ignacy Józef Kalenkiewicz (ur. ok. 1860), s. Jana i Zofii z Ołdakowskich, z par. Krzemienickiej, poślubił w kościele św. Ducha w dn. 28.05.1895 roku Marię Wolmer (ur. ok. 1873), c. Adama i Emilii z Czyżów. Świadkami byli Adam Wolmer, Rafał Czyż i Stanisław Markiewicz. Akt nr 20/1895.

https://www.epaveldas.lt/preview?id=1510%2F1%2F4

Pozdrawiam serdecznie.

[Rafał Jurowski]

W książce HERALDYKA CZYLI OPISANIE FAMILII Y KRWI ZWIĄZKU SZLACHTY POLSKIEY Y W.X. LITT: Z ICH HERBAMI.: TOM V.  Wojciech Wincenty na Wielądkach Wielądka pod hasłem ANCYPA herbu Obuchowicz znajduje się ciekawa informacja o Teodorze Ancypa herbu Obuchowicz, który ożenił się z Marianną Kalenkiewicz. Zapewne jako posag żona wniosła jemu dobra Kalenczyce nad rzeką Kotrą. Informacja ta ma pochodzić z Akt Grodzkich Grodzieńskich 1665 rok. Kalenczyce to prawdopodobnie siedziba rodowa Kalenkiewiczów, znajdującą się gdzieś w okolicy okolicy Kotra, może ktoś ma jakiś pomysł gdzie te Kalenczyce umiejscowić?

https://books.google.pl/books?id=uNZmAAAAcAAJ&pg=PP16&dq=Kalenczyce&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwiD0Jqdg8j8AhUJyYsKHTDIBU0Q6AF6BAgIEAI#v=onepage&q=Kalenczyce&f=false


W Podymnym woj. trockiego z 1690 roku Kalenkiewiczowie występują w Cydzikach (Bazyli Kalękiewicz), Nieścierowiczach (Mikołaj Kalenkiewicz, Łukasz Kalenkiewicz i p. Kalenkiewiczowa), Obuchowiczach (Kalenkiewicz)

W Podymnym woj. nowogródzkiego z 1690 roku Kalenkiewiczowie nie występują, to województwo zawierało powiaty słonimski, wołkowyski i nowogródzki.

Zapewne więc Kalenkiewiczowie pojawili się na ziemi wołkowyskiej po 1690 roku.

Fedko Kalennkowicz (Федко Каленникович – на кони) występuję w rejestrze bojarów grodzieńskiego powiatu, którzy zebrali się, aby uczestniczyć w wojennej kampanii 1536, wrzesień-1537, sierpień [[1536, сентябрь – 1537, август]. Реестр бояр Городенского повета, собравшихся в Слониме для участия в военной кампании]

https://www.vostlit.info/Texts/Dokumenty/Litva/XVI/1500-1520/Radzivill_akty/81-100/86.phtml?id=10538


Na popisie 1528 roku prawdopodobnie też występują

http://kdkv.narod.ru/1528-VKL/1528-10k.htm

Коленикович Аврам (Kolenikowicz Awram), б. Гародзенскага пав. Троцка гав-д. 100
Коленикович Миско (Kolenikowicz Misko), б. Гародзенскага пав. Троцкага в-д. 100
Коленикович Нацута (Kolenikowicz Nacuta), б. Гародзенскага пав. Троцкага в-д. 100
Коленикович Федец (Kolenikowicz Fedec), б. Гародзенскага пав. Троцкага в-д. 100

[Rafał Jurowski]

W książce "Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego", Spisy Tom II pod. redakcją prof. Andrzeja Rachuby można odnaleźć następujących urzędników prawdopodobnie pochodzących z tego rodu.

Antoni Tadeusz Kalenkiewicz oboźny grodzieński (1754-1755)
Bernard Kalenkiewicz, podczaszyc syn Franciszka 1779
Franciszek Kalenkiewicz, podczaszy grodzieński 1769-1770 żona Zofia Gzowska
Józef Kalenkiewicz, strażnikowicz,1789
Józef Kalenkiewicz, straznik grodzieński 1748-1765, żona Marianna Preysówna
Konstanty Kalenkiewicz, koniuszy, cześnik, podczaszy grodzieński 1718-52, żona Konstancja

[A.Markiewicz]

Wdowa z osieroconym Potomstwem Kaleńkiewiczowie Strażnikowa i Strażnikowicz. Grodzieńscy Przeciw Gzowskim w Sprawie delacyi y Kalenkiewiczem Gzowskiey Synowi dają przekonanie ku zyskaniu tych skutków u Sądu.

https://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/publication/589624/edition/763313/content

Bernard Kalenkiewicz, podczaszyc syn Franciszka 1779
Franciszek Kalenkiewicz, podczaszy grodzieński 1769-1770 żona Zofia Gzowska
Józef Kalenkiewicz, strażnikowicz,1789
Józef Kalenkiewicz, straznik grodzieński

[Rafał Jurowski]

Super starodruk! Dziękuję

[Rafał Jurowski]

Myśłę, że wspomnienie warte przypomnienia

R. 144, nr 55 (25 lutego 1924) Gazeta Warszawska, str. 3

https://polona.pl/item-view/8182c95b-3cf0-4e30-9a06-d77d8215bd77?searchQuery=kalenkiewicz&page=2


Ś.‎ ‎p.‎ ‎Ignacy‎ ‎Kalenkiewicz

Dn.‎ ‎28‎ ‎stycznia‎ ‎zakończył‎ ‎życie‎ ‎w Warszawie‎ ‎Ignacy‎ ‎Kalenkiewicz,‎ ‎wybitny‎ ‎ziemianin‎ ‎powiatu‎ ‎wolkpwyskiego‎ ‎w‎ ‎w‎-wie‎ ‎biafostockiem.

I.‎ ‎Kalenkiewicz‎ ‎urodził‎ ‎się‎ ‎w‎ ‎r.1860‎ ‎w‎ ‎dziedzicznym‎ ‎Pobojewie,‎ ‎ukończył‎ ‎gimnazjum‎ ‎w‎ ‎Grodnie,‎ ‎studja prawnicze‎ ‎odbył‎ ‎w‎ ‎uniwersytecie‎ ‎petersburskim.‎

Niestrudzony‎ ‎pracownik‎ ‎życiem‎ ‎calem‎ ‎stwierdził‎ ‎głębokie‎ ‎ukochanie ziemi‎ ‎ojczystej,‎ ‎dla‎ ‎której‎ ‎nie‎ ‎szczędził‎ ‎nigdy‎ ‎trudów‎ ‎i‎ ‎ofiar.‎ ‎Szczery‎ ‎demokrata,‎ ‎rozumiejący‎ ‎ducha‎ ‎czasu i‎ ‎zadania‎ ‎chwili‎ ‎oraz‎ ‎konieczność wprowadzenia‎ ‎w‎ ‎czyn‎ ‎haseł‎ ‎mądrego
postępu,‎ ‎brał‎ ‎żywy‎ ‎udział‎ ‎w‎ ‎organizowaniu‎ ‎kółek‎ ‎rolniczych‎ ‎i,‎ ‎jako‎ ‎prezes‎ ‎takowych‎ ‎do‎ ‎śmierci‎ ‎stal‎ ‎na‎ ‎ich czele.

I.‎ ‎Kalenkiewicz‎ ‎był‎ ‎jednym‎ ‎z‎ ‎za‎lożycieli‎ ‎wołkowyskiego‎ ‎Towarzystwa Rolniczego i jednym z pierwszych jego prezesów.

Obarczony‎ ‎liczną rodziną, obciążony nawałem własnych i cudzych interesów nie odmówił nigdy nikomu sąsiedzkiej‎ ‎usługi,‎ ‎porady‎ ‎i‎ ‎pomocy‎ ‎bez względu‎ ‎na‎ ‎to,‎ ‎czy‎ ‎zwracający‎ ‎się‎ ‎do Niego‎ ‎z‎ ‎ pałacu,‎ ‎czy‎ ‎z‎ ‎chaty‎ ‎pochodził.

Gorący‎ ‎palrjota,‎ ‎otwiera‎ ‎w‎ ‎czasach rosyjskiego‎ ‎ucisku‎ ‎księgarnię‎ ‎i‎ ‎czytelnię‎ ‎w‎ ‎Wołkowysku‎ ‎i‎ ‎w‎ ‎ciągu‎ ‎długich‎ ‎lat,‎ ‎stale‎ ‎z‎ ‎własnej‎ ‎kieszeni‎ ‎do przedsiębiorstwa‎ ‎tego‎ ‎sporo‎ ‎dokłada,rozszerza je, zaopatrując‎ ‎w‎ ‎najlepsze polskie‎ ‎dzieła,‎ ‎przemyca‎ ‎kompletna wydania‎ ‎wieszczów,‎ ‎była‎ ‎tylko‎ ‎te księgi‎ ‎trafiły‎ ‎pod‎ ‎strzechy.‎

‎Los‎ ‎niepieścił‎ ‎dzielnego‎ ‎człowieka:‎ ‎wcześnie Go‎ ‎odumarła‎ ‎ukochana‎ ‎żona,‎ ‎osierocająo‎ ‎drobne‎ ‎dzieci,‎ ‎nawiedzały‎ ‎Go pożary,‎ ‎grady,‎ ‎napady‎ ‎bandyckie, ciężko‎ ‎Go‎ ‎dotknęła,‎ ‎rujnując‎ ‎Mu‎ ‎warsztat‎ ‎pracy,‎ ‎wielka‎ ‎wojna.‎ ‎Lecz‎ ‎nie upadało‎ ‎prawdziwie‎ ‎męskie‎ ‎serca.‎ ‎Do pracy‎ ‎zawsze‎ ‎stawał‎ ‎znowu,‎ ‎idąc‎ ‎w pierwszym szeregu pierwszym‎ ‎szeregu,‎ ‎idąc‎ ‎naprzód‎ ‎bez słowa‎ ‎skargi,‎ ‎bez‎ ‎narzekań‎ ‎i‎ ‎niechęci, z wiarą na lepsze jutro.

Powstająca Polska zastała Ig. Kalenkiewicza na stanowisku Już w r. 1919 należy do czynnych twórców Ochotniczego‎ ‎oddziału‎ ‎konnych‎ ‎wywiadowców.‎ ‎Gościnny‎ ‎dom‎ ‎swój‎ ‎żołnierzowi‎ ‎polskiemu‎ ‎na‎ ‎oścież‎ ‎otwiera,zaopatruje‎ ‎w‎ ‎żywność,‎ ‎daje‎ ‎konie,‎ ‎nie
żałuje‎ ‎zboża‎ ‎i‎ ‎pieniędzy.

Pracuje‎ ‎niemal‎ ‎do‎ ‎ostatniej‎ ‎chwili, odmawiając‎ ‎odpoczynku‎‎.‎ ‎steranym
siłom,‎ ‎w‎ ‎zupełnem‎ ‎zapomnienju‎ ‎osobie.

Lecz‎ ‎wyczerpane‎ ‎zawiodły‎ ‎sity!
‎
Przywieziony‎ ‎na‎ ‎kurację‎ ‎do‎ ‎Warszawy,‎ ‎zgasł‎ ‎cicho‎ ‎opatrzony‎ ‎ś.ś.‎ ‎Sakramentami,‎ ‎pozostawiając‎ ‎głęboki‎ ‎żal w‎ ‎sercach‎ ‎tych,‎ ‎którzy‎ ‎Go‎ ‎znali zbliska.
Przewieziony‎ ‎do‎ ‎domu‎ ‎spoczął‎ ‎w grobach‎ ‎rodzinnych‎ ‎w‎ ‎ojczystem‎ ‎Pobojawie‎ ‎dn.‎ ‎1‎ ‎lutego.

Pokój‎ ‎Jego‎ ‎zacnej‎ ‎duszy.




‎ ‎